O książce: 1980 / Fabuła jest prosta, jeśli nie prosta - kobieta pamięta trzech głównych mężczyzn swojego życia: słodkiego chłopczyka Paula, z którego straciła dziewictwo w wieku szesnastu lat, żonaty reżyser Jack, na którego czekała od lat, i starszy George, chorowity idealny mąż. Przez całe życie szukała miłości, znajduje ją, traci i ponownie wyrusza na poszukiwania. A teraz zaprosiła na kolację swojego nowego wybrańca, a podczas jego nieobecności pije wino i opowiada o sobie klarneciście. Wszystkie ukochane bohaterki łączą się w jeden obraz – mężczyznę w czarnym płaszczu i kapeluszu. Wokół niej tańczą mężczyźni w trzech wiekach, wymawiają te same słowa trzema głosami, słuchają, współczują. Gdy opowiadana jest historia jednego z nich, pozostali chowają się w dużej szafie z tyłu sceny. I jest coś dziecinnego we wspomnieniach żyjących w szafie. Ten teatralny obraz, magiczne pudełko maga, w którym osoba znika lub pojawia się, na koniec spektaklu przypomina drzwi do innego świata, dokąd bohaterka idzie z uśmiechem.